In grote delen van het Maastricht UMC+ heerst wantrouwen en sociale onveiligheid. Fouten worden niet aangekaart uit angst voor repercussies. De raad van bestuur neemt besluiten zonder toelichting, die vervolgens in twijfel worden getrokken en/of worden ondermijnd. Al deze problemen waren al bekend, maar er werd niks mee gedaan.